“Vinden jullie het goed als we vrijdag een teamuitje doen?”
Wat gaan we doen ?
“Dat horen jullie allemaal nog wel.”
Vrijdag, 18:15 sharp, op de club.
Bestemming: Delfstrahuizen.
Activiteit: Polsstokspringen (ook wel bekend als: vrijwillig slootzwemmen met attributen).
Resultaat: een natte bende, blauwe plekken op onverklaarbare plekken, en eeuwige roem voor sommigen. Nou ja, soort van.
Hoogtepunten (of dieptepunten):
• Sjippe haalde het tot het tweede greppeltje. Overtuigend, als het doel was om níet ver te komen.
• Gurb scheurde bijna alles wat scheurbaar is, behalve zijn goede humeur. De hechtingen bleven gelukkig trouw.
• Lubbert had een één-op-één-gevecht met de overkant en verloor, maar hij was wel bijna over!
• Jurrit Verstappen vond de stok zó leuk dat hij ‘m meenam naar de bodem voor een diepgaand gesprek.
• Thomas zit waarschijnlijk nog steeds vast in de modder. Loonbedrijf De Modderduiker is onderweg.
• Rens sprong keurig, eindigde met alleen natte sokken – en dat is praktisch een overwinning.
• Anno ontdekte een gladde paal. Meer hoeven we niet te zeggen.
• Sjippe was… de sjippe vergeten. (Eén taak, Sjippe. Eén taak.)
• Jentsje slaagde er wonderbaarlijk genoeg in om zelfs onder de douche droog te blijven.
Daarna:
Een BBQ waar je U tegen zegt, biertjes die net iets te lekker waren, en verhalen die over tien jaar nog steeds verteld worden alsof het gisteren was.
Conclusie:
• Iedereen nat.
• Niemand gewond (nou ja, misschien emotioneel).
• Topavond.
• Goed geregeld!
• Volgend jaar weer? Nee, wacht. Geef ons eerst even tijd om onze trots terug te vinden.
Wedstrijdverslag Oosterlittens – Oldeboorn
Zo, daar gingen we dan: de aller-, aller-, allerlaatste wedstrijd van het seizoen.
Uit naar Oosterlittens. Alleen al bij het woord “uitwedstrijd” gaan je knieën spontaan kraken en denk je: waar is de kantine?
De eerste helft? Tja… laten we zeggen dat het een soort voetbalmeditatie was. Iedereen keek toe, inclusief onze eigen spelers.
We bewogen minder dan een verkeersdrempel.
Oosterlittens dacht: “mooi, dankje,” en scoorde er eentje in.
1-0 achter met de thee — en we hadden zelfs niet eens koekjes.
Na de rust kwamen de mannen van Oldeboorn wél opdagen.
Even schrikken toen het 2-0 werd, maar toen gebeurde het ondenkbare: we werden wakker.
En BAM! Lubbert met z’n turbo-aanval — twee keer raak! Jentje dacht: “dat kan ik ook” en schoot er eentje binnen met de finesse van een ballerina op voetbalstiften.
2-3! De comeback van het jaar
Eindsignaal. Euforie. Iedereen blij: drie punten in de tas én het seizoen voorbij.
Sommigen waren zo opgelucht dat ze bijna hun voetbalschoenen spontaan ritueel verbrandden.
Nog één keer trainen, en dan: vakantie. Tijd om blessures te laten genezen, spieren te vergeten, en eindelijk weer eens zonder scheenbeschermers te leven.
Bedankt allemaal voor dit legendarisch seizoen! We hebben gelachen, gehuild, gegleden, gejuicht, en af en toe compleet de verkeerde kant op gelopen. Maar hé — we deden het samen.
VV Oldeboorn: TOPPERS
